Waaah! ugong along c5... mag ingat kasi sa pagtawid...
september 12, 2006 bandang pasado alas kwatro... ako ay kasalukuyang busy sa work ng tinawag ako ng officemate ko and she told me na tumingin ako sa labas.. and yeah paglabas ko ng office a couple of steps away.. ayun.. i saw this very gruesome scene... bigla akong nanghina at umiba ang kabog ng aking dibdib.. sanay ako makakita ng morbid at brutal na pics sa net at sa pagtira ko sa tondo sanay din ako makakita ng nakahandusay sa lugar namin pero dahil lang sa saksak or sa baril.. di ako prepared na makakita ng ganito kagrabeng pangitain... ang siste.. nakamotor ang guy, nabangga ng fx, then saka nahagip ng malakeng truck. i tested myself kung kaya kong lumapit at tingnang mabuti ang isang pile ng wakwak na laman sa kalsadang iyon... at parang di pa ako nasatisfy kasi kinunan ko pa ng pics.. share ko lang sa inyo kung kaya nyong tingnan....
nanginginig ang aking kamay at malamig itong nakahawak sa digicam habang palapit kong kinukunan ang eksena. andun na ang ilang nagiimbestiga at napasigaw ang isa "wala bang dyaryo?!" at since nakita akong kinukunan ang nakahandusay na laman sakin humingi ng dyaryo... kaya mas nakalapit pa ako at nakunan ang tinatakpan ng bangkay.... kadalasan kasing tamad akong gumamit ng overpass ang layo pa kasi ng lalakaran, kapag kasama ko ang officemates e ako pa ang matapang na kumakaladkad sa kanilang tumawid sa kalyeng ito habang sila ay takot na takot dahil sa bilis ng mga sasakyan. medyo nauntog ako at natauhan. shet! magooverpass na ako!!! at nakaka awa.. dahil parang kanikanina lang na wala pang 10 minuto e buhay pa ang lalakeng yun na nakamotor.. and within a minute e para na syang bopis at karneng tinitinda sa palengke... hayy... ganun lang ba kadali ang buhay ng isang tao? ano na kaya iisipin na pamilya niya lalo nat nakitang ganyan ang kanyang kinahinatnan?.... ako... hindi takot mamatay, pero ayaw kong maging ganito ang mangyari sa akin. gusto ko maganda pa din ako sa kabaong ko... wahehehe.. hayy di pala dapat ito pagtawanan... after this mas nakita ko ang value ng LIFE... salamat sa Diyos at buhay pa ako ngayun.. at ... shinashare ito sa inyo ngayun...
nanginginig ang aking kamay at malamig itong nakahawak sa digicam habang palapit kong kinukunan ang eksena. andun na ang ilang nagiimbestiga at napasigaw ang isa "wala bang dyaryo?!" at since nakita akong kinukunan ang nakahandusay na laman sakin humingi ng dyaryo... kaya mas nakalapit pa ako at nakunan ang tinatakpan ng bangkay.... kadalasan kasing tamad akong gumamit ng overpass ang layo pa kasi ng lalakaran, kapag kasama ko ang officemates e ako pa ang matapang na kumakaladkad sa kanilang tumawid sa kalyeng ito habang sila ay takot na takot dahil sa bilis ng mga sasakyan. medyo nauntog ako at natauhan. shet! magooverpass na ako!!! at nakaka awa.. dahil parang kanikanina lang na wala pang 10 minuto e buhay pa ang lalakeng yun na nakamotor.. and within a minute e para na syang bopis at karneng tinitinda sa palengke... hayy... ganun lang ba kadali ang buhay ng isang tao? ano na kaya iisipin na pamilya niya lalo nat nakitang ganyan ang kanyang kinahinatnan?.... ako... hindi takot mamatay, pero ayaw kong maging ganito ang mangyari sa akin. gusto ko maganda pa din ako sa kabaong ko... wahehehe.. hayy di pala dapat ito pagtawanan... after this mas nakita ko ang value ng LIFE... salamat sa Diyos at buhay pa ako ngayun.. at ... shinashare ito sa inyo ngayun...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home